Vandaag in het Haarlems Dagblad, de IJmuider Courant en het Noordhollands Dagblad een interview met collega’s Kimberley en Sanne over het werken in de Wijkzorg in coronatijd. Een indrukwekkend verhaal over (persoonlijke) dilemma’s, de werkdruk en het verdriet. Mét een belangrijke oproep aan iedereen: hou nog even vol!
Werken tijdens de tweede, derde, vierde coronagolf (wie houdt de tel bij?) is zwaarder dan tijdens de eerste, toen nog alle alarmbellen afgingen, zeggen wijkverpleegkundigen Kimberley Bakker en Sanne de Nieuwe. ,,Je doet wat je kan.’’
Vorig voorjaar was het spannender. Enger vooral. Pijlsnel schoten de besmettingen omhoog. De ziekenhuisopnames. Eén werd tien, werd honderd. En ziek dat mensen konden worden. Of ze overleden. De wereld schoot in paniek. De zorg werd overbelast. Ziekenhuispersoneel, wijkverpleging, thuiszorg, de zorg in verpleeg- en verzorgingstehuizen kwamen in de vuurlinie. Júist ook de wijkverpleging, thuiszorg en verpleegzorg. Want met een tekort aan beschermende middelen gingen die eerst naar de ziekenhuizen.
Noodgedwongen – want volgens RIVM-richtlijnen – moesten wijkverpleegkundigen en thuiszorgmedewerkers onbeschermd huisbezoeken afleggen. Ook Kimberley Bakker (30) uit Haarlem en Sanne de Nieuwe (37) uit IJmuiden. Robbert Minkhorst, verslaggever van de IJmuider Courant, zocht hen op. Lees hier het complete interview (PDF).
Foto: United Photos/Toussaint Kluiters