Mevrouw Van Baarsen

Vier jaar geleden verloor mevrouw Van Baarsen haar man. Met het klimmen der jaren, ze is nu 88, kreeg haar leven een andere invulling. Ze mist haar man nog elke dag, ze kan niet meer golfen (twee keer in de week liep ze haar holes op Spaarnwoude) en deel van haar vriendenkring is overleden. Zo zijn er meer zaken die onverbiddelijk zijn verbonden aan het ouder worden. Maar mevrouw Van Baarsen zit bepaald niet bij de pakken neer. Zo is ze in oktober weer met zes vriendinnen haar aquarelleergroepje gestart. Lekker schilderen bij haar thuis. En vooral veel plezier maken.

Mevrouw Van Baarsen is een boeiende vertelster. Het lopen gaat haar minder makkelijk af, zin om de tuin bij te houden heeft ze niet meer – ‘mijn groene vingers zijn totaal verdwenen’- maar het moeilijkste cryptogram lost ze dagelijks vrijwel zonder moeite op. Bovendien is ze een verwoed lezer met als grote favoriet de historische romans. Ze is zeer op haar zelfstandigheid gesteld. Toen haar man de ziekte van Alzheimer kreeg, bleef ze hem tot vrijwel op het eind van zijn leven verzorgen. Alleen tijdens de laatste drie maanden van zijn leven was een opname in een verpleeghuis onvermijdelijk.

Golfen

Het was een lastige tijd voor haar, zegt ze. “Mijn man raakte steeds meer in de war. Ik kreeg twee keer in de week hulp van vrijwilligers die mij ondersteunden bij het mantelzorgen. Ik kon daardoor blijven golfen, met een vriendin iets afspreken, gewoon even tijd om mijn zinnen verzetten. Dat was heel fijn. Verder heb ik een hulp in de huishouding. De laatste maanden komt iemand van het Thuiszorg Buurtteam twee keer in de week langs. Ik moet immers eerst in een badkuip klimmen om me te douchen. Dat lukt me niet meer, daar word ik nu bij geholpen. Het zijn hele leuke hulpvaardige meiden, ik merk aan alles dat ze het onderling goed met elkaar kunnen vinden, dat ze lol hebben in hun werk. Ze komen vrolijk bij me binnen en ze gaan weer vrolijk weg. Dat voelt zeer prettig.”

Eigen huis

Zelfstandig blijven functioneren is voor mevrouw Van Baarsen een groot goed. “Ik ben daar zeer aan gehecht. Daarom blijf ik zeker zo lang mogelijk in mijn eigen huis wonen. De ruimte die ik hier heb is onvervangbaar. Ik kan nog relatief veel natuurlijk. Ik heb een geweldige hulp in de huishouding die zorgt dat het in huis keurig netjes is. Aan de andere kant moet er in en om het huis nodig wat gebeuren. Er moet geschilderd worden, de tuin moet worden opgeknapt. Maar als je ouder wordt, is het net of veel dingen niet meer hoeven. Je gaat er tegenop zien. Ik moet mezelf oppeppen om de deur uit te gaan. Dat lukt trouwens nog wel. Ik heb samen met mijn ene zoon een abonnement op het Amsterdamse Concertgebouw. Dat blijf ik doen. Met mijn andere zoon heb ik eveneens een uitstekend contact. Mijn kinderen zijn voor mij een hele steun.”