U bent op pagina: Home » Clientverhalen » Mevrouw Mol
Haar tongval verraadt direct haar afkomst. Mevrouw Mol is geboren en getogen in het West-Brabantse plaatsje Oudenbosch. Daar groeide ze op als jongste dochter in een gezin van zeven kinderen. Haar vader had drie confectiezaken, hard werken werd haar als met de paplepel ingegoten. Na het overlijden van haar man ruim een jaar geleden woont mevrouw Mol in woonzorgcentrum De Houttuinen.
“Alle lof voor de medewerkers. Ik heb het hier buitengewoon naar mijn zin”, vertelt mevrouw Mol met een vriendelijke glimlach. Hoewel ze ruim zestig jaar in Heemstede woont, heeft ze niets van haar spreekwoordelijke Brabantse gemoedelijkheid verloren. Ze verontschuldigt zich dat ze geen koekjes en thee heeft aangeboden. Geeft niets, want mevrouw Mol kan boeiend vertellen. Bijvoorbeeld over haar werk voor het kantongerecht voor haar huwelijk. “Ik kon mensen inspireren, ze harder laten werken. Maar wel met nemen en geven. Beloofde ik ze een middagje vrij als ze het werk op tijd klaar hadden. Dat was niet tegen dovenmansoren gezegd. Het resultaat was dat iedereen tevreden was. Als er een zitting was gepland, moesten de stukken voor het gerechtshof af zijn. Ik weet wel dat mijn vader ’s nachts naar beneden kwam, omdat hij dacht dat hij het licht had laten branden. Zat ik aan tafel nog te werken. Het was geloof ik drie uur. Dat vond hij niets, ik moest direct stoppen.”
Gemeenteontvanger
Na haar huwelijk verhuisde ze kort na het einde van de Tweede Wereldoorlog naar Heemstede. Haar man solliciteerde er naar de baan van gemeenteontvanger. Er was veel animo, maar hij werd aangenomen. “Hij had goede referenties, mijn man was zo eerlijk als goud. Hij vroeg me of ik bezwaar had om naar Heemstede te verhuizen. Als ik het niets vond, bleven we in Brabant. Maar ik kende Heemstede, ik ging er met mijn ouders op bezoek bij een tante die er hoofd van een klooster was. We hebben altijd met veel plezier met onze vier kinderen in de buurt van de winkels in de Jan van Goyenstraat gewoond. Voor de gemeente deed ik af en toe een klusje. Heerlijk vond ik dat. Ik moet werken en ik wil werken. Niets doen past niet bij mij.”
Het Journaal
Ze vertelt dat ze er geen enkele moeite mee heeft gehad om na het overlijden van haar man naar De Houttuinen te verhuizen. “De mensen die hier wonen zijn erg leuk. Als Brabantse ben ik gewend met mensen om te gaan. Maar ik respecteer het ook als mensen daar geen behoefte aan hebben. We hebben onze eigen kamer. Met een televisie, maar ik ben geen tv-kijker. Ik kijk alleen naar het NOS journaal, omdat ik graag op de hoogte ben van het nieuws. Daarna zet ik hem uit. Ik lees liever een boek of een magazine. Als ik in bed lig, kan ik soms de slaap moeilijk vatten. Dan praat ik wat tegen mijn man en tegen mijn overleden zoon. Dat maakt me verdrietig, omdat ik ze zo intens mis.”
Ontbijt op bed
Woning Margriet in De Houttuinen telt tien bewoners. De kleinschaligheid staat voorop, de medewerkers respecteren het ritme van de bewoners. Wie een ochtend wil uitslapen, krijgt ontbijt op bed. Er wordt gekookt met bewoners die in staat zijn mee te helpen, er wordt in de woonkamer gezamenlijk gegeten en koffie en thee gedronken. Eens in de twee weken wordt er gezwommen in het zwembad van Nieuw Unicum. Opvallend is de rustige sfeer. Het leven gaat hier zijn gewone gang. Mevrouw Mol: “Ik heb over bezoek niet te klagen. Mijn zoon Patrick komt elke dag. Roken we samen een sigaretje, kletsen we wat. Dat zijn heerlijke momenten. Er wordt veel voor ons gedaan. Er zijn activiteiten, clubs, soms gaan we wandelen, familieleden voelen zich hier welkom. Als je wilt, kun je een kind of kleinkind laten mee-eten. Dat is toch geweldig. Ik woon hier prima.”
Robert Rip (85) zit comfortabel in zijn stoel. Door zijn raam kijkt hij uit over de vernieuwde tuin van het W.F. Visserhuis....
Lees verderHeemstedenaren klappen drie minuten voor zorgverleners heemsteedsecourant.nl/lokaal/…
Vanwege #coronavirus geen bezoek, maar wél een spandoek voor 103-jarige bewoonster woonzorgcentrum Huis ter Hagen [video] ijmuidercourant.nl/cnt/dmf202… via @ijmuidercourant
Ongeveer 2 dagen geleden op Zorgbalans's Twitter via Twitter for iPhone
Mevrouw Zwart-Demmers, bewoonster van W.F. Visserhuis, 101 jaar geworden! Hartelijk gefeliciteerd! nieuwsbladijmuiden.nl/lokaal/…
Ongeveer 3 weken geleden op Zorgbalans's Twitter via Twitter Web Client
Reuring in woonzorgcentrum Breezicht cliniclowns.nl/blog/ervarings…
Ongeveer een maand geleden op Zorgbalans's Twitter via Twitter for iPhone
Zorgbalans traint eerste groep HO-medewerkers in Sociale Benadering Dementie van @annemeithenl. Onze medewerkers Huishoudelijke Ondersteuning komen vaak als eerste bij cliënten over de vloer en hebben hierdoor een belangrijke signaleringsfunctie. zorgbalans.nl/zorgbalans-tra… pic.twitter.com/5YEhkFTugJ
Ongeveer een maand geleden op Zorgbalans's Twitter via TweetDeck