Mevrouw Nuyen

Mevrouw Nuyen is 95 jaar, maar nog steeds scherp van geest. Twaalf jaar geleden verhuisde ze van haar woning in Santpoort naar de tweede etage van Kennemerduin. Daar woonde ze eerst geheel zelfstandig. Toen het fysiek  minder ging, kreeg ze een kamer op de eerste etage. Met uitzicht op het grote kippenhok in de achtertuin. “Het zijn mijn vrienden geworden’’, lacht ze. Want lachen, zit in haar genen, klagen doet ze nooit.

“Ik ben begonnen als kapster. Toen speelde ik al bij het amateurtoneel. Daar werd ik min of meer ontdekt. Ik werd gecontracteerd door professionele gezelschappen. Ik stond op de planken met in die tijd bekende acteurs en actrices zoals Andrea Domburg, maar ook met Dolf Brouwers. Ik speelde door heel Nederland, zelfs tot in België. Ik heb mijn man ook op het toneel ontmoet. In de Haarlemse Schouwburg. Het was liefde op het eerste gezicht. We zijn tot aan zijn dood bij elkaar gebleven.”

De tijd vliegt
“Mijn man is ongeveer 50 jaar geleden overleden. Ik kwam er alleen voor te staan, samen met onze twee dochters. We hebben het met ons drieën altijd weten te rooien. Ik ben een opgewekt type. Dat helpt bij tegenslagen. Waarom zou je klagen als er niets te klagen valt? Of over zaken die je toch niet in de hand hebt. Nee, dan richt ik mij liever op de mooie dingen van het leven. Zoals hier in Kennemerduin. Twaalf jaar geleden zei ik al: ik ga hier nooit meer weg. Ik heb een paar keer slecht gelegen, onder andere met longontsteking. Maar de wil om te leven is sterk bij mij.”

Activiteiten
“Ik verveel me nooit. Ik sta altijd om half acht op, kijk naar het nieuws en ga dan ontbijten. Vervolgens babbel ik wat met andere bewoners en ga terug naar mijn kamer om mijn huishouden in orde te brengen. Een beetje stoffen, opruimen je kent dat wel. En ik doe vaak mee aan de vele activiteiten die bij Kennemerduin worden georganiseerd. De tijd vliegt.”

Sociale contacten
“Wat ook helpt, is de hulp van mijn dochter. Mijn ene dochter belt elke dag, mijn andere dochter bezoekt me heel regelmatig. Ik wandel twee keer met haar. Heerlijk is dat, gewoon de buitenlucht in. Op woensdag combineren we dat met een lunch in het centrum van Heemstede. Bovendien staan de verzorgenden altijd voor mij klaar. Het is belangrijk dat je onder de mensen blijft, je sociale contacten niet verwaarloost. Hoewel ik iemand ben die van haar vrijheid houdt, het liefst haar eigen boontjes dopt. Tegen drukte kan ik niet zo goed meer. Dan trek ik mij terug in mijn kamer. Maar aan de andere kant; op eerste kerstdag was mijn hele familie hier. Hebben we met 16 man beneden in het restaurant wat gedronken en kroketten gegeten. Van die dag heb ik genoten. En zo lang ik blijf genieten, wil ik leven.”