Ook bij Zorgbalans zijn wij blij dat we vandaag in Nederland zijn gestart met de coronavaccinatie. Eén van onze collega’s uit de wijkzorg kan niet wachten tot zij ook wordt uitgenodigd en schreef er een blog over.

Zuster Van Heerden is uitgekozen om namens verplegend en verzorgend Nederland de eerste coronavaccinatie te krijgen.

Daar zat ik dan aan tafel, met de heren Gommers, Kuipers en Van Dissel, op gepaste afstand. Heel officieel, de Kamervoorzitter was aan het notuleren. “Waarom ik?”, stotterde ik met een gênant rood hoofd. “Eigenlijk heel simpel, we hebben een loting gehouden onder al uw collega’s en u heeft de loting gewonnen.”

Mijn bezwaren
“Nou, dat is ook wat. Ik heb nogal wat bezwaren, zouden we die nog kunnen bespreken?” Dat kon.
Na al mijn bezwaren besproken te hebben, zei één van de heren: “Te vaak ligt de focus op wat zou kunnen gebeuren, niet op wat daadwerkelijk gebeurt.” En toen was ik bijna om.

“Heren, als ik de coronavaccinatie krijg, neemt u er dan ook een?” Ja, dat zouden ze doen.
“En mag ik dan de injectie toedienen?” Ook dat was goed.
“En wilt u de injecties die ik toedien, zien als een proeve van bekwaamheid? En kunt u die dan aftekenen en plaatsen op het Zorgbalans Leerplein?” Ook dat was goed. Nou, kom maar op met dat vaccin, dacht ik.

Last van koopklier
Een paar dagen na de injectie kreeg ik echter toch last van bijwerkingen. Mijn koopklier was op hol geslagen. Mijn digitale winkelmandje puilde uit. Bakken vol met geld uitgegeven. Ik heb deze bijwerking gemeld bij de heren, ik hoop er nog een bonus uit te slepen ter compensatie van mijn shopgedrag.

Collega’s, doe net als ik, en maak een afspraak voor het halen van die prik. Denk aan de voordelen: straks weer lekker naar je ouders of opa en oma, knuffelen met je buren, en eindeloos winkels afstruinen zonder mondkapje.

Zuster Van Heerden